Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής – φοροτεχνικός
Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποδειχθεί πώς, επί της ουσίας, κανείς από τους υπηρεσιακούς παράγοντες και τους ιθύνοντες γενικότερα, δεν μπήκε στη θέση του λογιστή-φοροτεχνικού. Κανείς απ΄ αυτούς δεν κατάλαβε έστω και λίγο όλα όσα βιώνουμε ως κλάδος, τα προβλήματα, τις αγωνίες και τις ανησυχίες μας. Αυτό είναι πασιφανές και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Βαρεθήκαμε να ακούμε για δήθεν αναγνώριση της προσπάθειάς μας, για λειτούργημα του έργου του λογιστή, κ.ά. Αυτά συγκαταλέγονται στα ονομαζόμενα κατά συνθήκη ψεύδη που απλώς λέγονται για να χαϊδέψουν τα αυτιά μας προσωρινά ή για να κρύψουν το πρόβλημα κάτω απ΄το χαλί. Το επικοινωνιακό παιχνίδι οι πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά και ξέρουν να το διαχειρίζονται καλύτερα από τον καθένα μας. Όμως, ο επαγγελματίας λογιστής δεν είναι κρετίνος, γνωρίζει, αντιλαμβάνεται, διαθέτει κρίση και κυρίως θυμάται.
Η αναγνώριση ενός ολόκληρου κλάδου και των προσπαθειών που καταβάλει τόσα χρόνια με αποκορύφωμα βέβαια την περίοδο της πανδημίας, δε φαίνεται στα λόγια, αλλά από τον τρόπο που η πολιτεία μάς αντιμετωπίζει. Κανείς δε συμμερίζεται όλα όσα μάς ταλαιπωρούν επί καθημερινής βάσης και το εξοργιστικό είναι πως γινόμαστε το «μπαλάκι» ανάμεσα σε επιχειρηματίες, εργοδότες και εργαζόμενους και απολογούμαστε μονίμως για τις αβελτηρίες των άλλων.
Στο τέλος, όπως ήταν μαθηματικά βέβαιο, μάς ζήτησαν και τα ρέστα, πως εξαιτίας μας δηλαδή χάθηκαν ποσά από επιστρεπτέες προκαταβολές ή άλλα προγράμματα, επειδή λένε, δεν πράξαμε σωστά. Κι εκτός αυτών, πρέπει να απολυθούμε, επειδή κάναμε λέει λάθη. Μα, ακόμη κι ανθρώπινο λάθος να έγινε από κάποιους συναδέλφους, για το πως θα χειριστεί ο κάθε επιχειρηματίας τη σχέση του με το λογιστή του, δεν αφορά τον κάθε υφυπουργό. Δεν του πέφτει λόγος. Ο υφυπουργός δεν είναι εκεί για να νουθετεί τους πολίτες σε τέτοια ζητήματα, αλλά για να κάνει τη δουλειά του. Κι αν, μάλιστα υπήρξαν κάποιες αστοχίες ή μικρές ελλείψεις κατά την υποβολή των δικαιολογητικών, τότε ο υφυπουργός που κόπτεται τόσο για την είσπραξη των ποσών από τους επιχειρήσεις, θα πρεπε να έχει σκεφτεί τον μηχανισμό εκείνον ώστε να μην απορρίπτονται αιτήσεις για μικροπράγματα ή για ανούσιες ελλείψεις. Βέβαια, για το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρήματα που έλαβαν οι επιχειρήσεις εν μέσω πανδημίας, οφείλεται στη δουλειά των λογιστών, ο λαλίστατος κος Υφυπουργός δεν είπε λέξη.
Μάς κουνούν το δάκτυλο εκείνοι που, όλο αυτό το διάστημα ήταν υπεύθυνοι για την έλλειψη σαφών οδηγιών, για την κοινοποίηση αποφάσεων και εγκυκλίων που ουσιαστικά δεν διευκρίνιζαν τίποτα. Μάς κατηγορούν εκείνοι που ευθύνονται για μύρια προβλήματα, εκείνοι που ευθύνονται για τους φρενήρεις ρυθμούς νομοθέτησης που είχαν ως αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση της αγωνίας και του κλίματος ανασφάλειας, ενώ κονιορτοποιούσαν με τις αποφάσεις τους κάθε ψήγμα προγραμματισμού εργασιών. Μάς κατηγορούν εκείνοι που ευθύνονται για πλείστα λάθη και παραλείψεις, αυτοί που έκαναν το απλό πολύ δύσκολο. Λες κι εκείνοι δεν έκαναν λάθη.
Μίλησαν απαξιωτικά για τον επαγγελματία λογιστή που στάθηκε δίπλα στον επιχειρηματία, αλλά και στον εργαζόμενο εν μέσω της πανδημίας. Στον λογιστή που δούλευε ακόμη και στις αργίες για να τα βγάλει πέρα και για να βοηθήσει τους επιχειρηματίες, στερώντας απ΄τον εαυτό του και απ΄την οικογένειά στου λίγες στιγμές χαλάρωσης. Ζήτησαν τον απόλυση του λογιστή που, για την πλειονότητα των εργασιών εν μέσω πανδημία δεν αξίωσε αμοιβή γιατί πάνω απ΄όλα είναι άνθρωπος που διαθέτει φιλότιμο, αυτό δηλαδή δεν έχουν όλοι αυτοί που μάς έβαλαν σ΄ αυτή την περιδίνηση.
Μια συγγνώμη δεν είναι πάντοτε αρκετή, παρά μόνο αν είναι ειλικρινής και εν προκειμένω, δεν μπορεί να είναι, αφού μόνο για κάποιον που δε σέβεσαι μπορείς να μιλήσεις με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο. Άρα η συγγνώμη από τον κο Υφυπουργό, αν κι εφόσον έρθει θα είναι απλώς προσχηματική.