Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Καινούργια σχήματα φαίνεται να δημιουργούνται σε ό,τι αφορά τη δευτερογενή αγορά αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού χρέους, τα οποία θα αποτελέσουν γέφυρες μεταξύ των τραπεζών και των servicers, δηλαδή των εταιρειών που διαχειρίζονται τα κόκκινα δάνεια.
Η ανάγκη αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού χρέους σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι κινήσεις που απαιτούνται προς αυτήν την κατεύθυνση είναι συγκεκριμένες οδηγούν αρκετά funds μαζί με εταιρείες συμβούλων στη δημιουργία σχημάτων που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα παίξουν ρόλο γέφυρας μεταξύ servicers και τραπεζών, προκειμένου να αναχρηματοδοτήσουν κόκκινα δάνεια, τα οποία ωστόσο προέρχονται από χαρακτηρισμένους ως «βιώσιμους» οφειλέτες.
Μιλάμε για σχήματα με αρκετά κεφάλαια, που θα πρέπει να λάβουν σχετική άδεια από την Τράπεζα της Ελλάδος και θα έχουν τόσο την ευχέρεια αξιολόγησης των δανείων που αναχρηματοδοτούν όσο και τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τις τράπεζες και τις εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων που θα μπορούν στο τέλος της ημέρας να υποστηρίξουν τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν.
Το ιδιωτικό χρέος
Είναι το ΔΝΤ που στην τελευταία διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση της χώρας δημοσιοποίησε (21.6.22) τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χρηματοοικονομικός τομέας στην Ελλάδα, με κορυφαίο το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους.
Ανάμεσα στις προτάσεις του ήταν οι servicers να επεκτείνουν τις άδειες που τους έχει χορηγήσει η ΤτΕ προς την παραπάνω κατεύθυνση, δηλαδή αυτήν της αναχρηματοδότησης των δανείων των βιώσιμων οφειλετών.
Πηγές της ΤτΕ ανέφεραν πως μια τέτοια συζήτηση πράγματι άνοιξε, μόνον που δεν φαίνεται να υπάρχει αντίστοιχο ενδιαφέρον από τις εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων.
Ανάληψη κινδύνου
Μιλώντας με τους ίδιους τους servicers πράγματι προέκυψε πως σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση οι εταιρείες δεν έχουν δομηθεί κατά τρόπο τέτοιο που να μπορούν εκτός της αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού χρέους να πραγματοποιήσουν και αναχρηματοδότηση αναλαμβάνοντας τον σχετικό κίνδυνο και διαθέτοντας κεφάλαια για να υποστηρίξουν αυτήν την εργασία.
Αυτό λοιπόν θα συνεχίσει να αποτελεί έργο των πιστωτικών ιδρυμάτων όπου κρίνεται εφικτό και μπορεί να λάβει χώρα -η αλήθεια είναι πως οι τράπεζες σε πολύ λίγες περιπτώσεις αναχρηματοδοτούν προβληματικές πιστώσεις-, αλλά κυρίως σχημάτων τα οποία έχουν εντοπίσει το σχετικό κενό, έχουν τα κεφάλαια και τελικώς έχουν και την τεχνογνωσία.
Επιχειρήσεις
Οι περισσότερες από τις προβληματικές πιστώσεις που μπορούν να αναχρηματοδοτηθούν αφορούν κυρίως επιχειρήσεις και άλλωστε προς την κατεύθυνση αυτή θα κινηθούν και τούτα τα σχήματα προκειμένου να καταστούν κερδοφόρα.
Το ιδιωτικό χρέος, ύψους 253 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα κόκκινα δάνεια αποτελούν τα 100 δισ. ευρώ, διαμορφώνει μια τεράστια θηλιά στο λαιμό της ίδιας της οικονομίας, ακινητοποιώντας εκατοντάδες επιχειρήσεις, οι οποίες δεν είναι ικανές πια για δανεισμό.
Το γεγονός αυτό μειώνει δραστικά και την πελατεία των πιστωτικών ιδρυμάτων, που πρέπει να κάνουν πιστωτική επέκταση προκειμένου να αποκτήσουν κέρδη και να δομήσουν με τρόπο καλύτερο τα κεφάλαιά τους.
Αξίζει να σημειωθεί πως το α’ τετράμηνο του τρέχοντος έτους οι αναδιαρθρώσεις που επιτεύχθηκαν ήταν της τάξης του 1,4 δισ. ευρώ, κάτι το οποίο δείχνει πως η δευτερογενής αγορά που μπορεί να δημιουργηθεί είναι μεγάλη.
