Η κατάθεση χρηματικών ποσών από πελάτες της εταιρείας στους λογαριασμούς των εταίρων δεν μπορεί να αποτελέσει απόληψη των ποσών αυτών από την εταιρεία

Με μια απόφασή της Δ.Ε.Δ. η οποία δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα (2811/2016) κρίθηκε ότι οι καταθέσεις για την αποπληρωμή υποχρεώσεων πελατών της επιχείρησης, σε λογαριασμό του μέλους της επιχείρησης, δεν συνεπάγεται και ανάληψη αυτών από την επιχείρηση έτσι ώστε να οφείλεται χαρτόσημο σύμφωνα με την παρ. 5γ, 5δ του άρθρου 15 του Κ.Ν.Τ.Χ.. 

Επειδή από την παρ. 5γ, 5δ του άρθρου 15 του Κ.Ν.Τ.Χ. προβλέπεται ότι «Εις το κατά την παρ. 1 του προηγούμενου άρθρ. 14 τέλος υπόκεινται:”…. Η ανάληψις ποσών υπό των εταίρων διαρκούσης της εταιρικής χρήσεως, έναντι κερδών της χρήσεως ταύτης, η διανομή των κερδών εις τους εταίρους ή η πίστωσις δι αυτών των προσωπικών λογαριασμών των εταίρων, η μεταφορά των κερδών εις τους λογαριασμούς κέρδη και ζημίαι, τακτικού και εκτάκτου αποθεματικού, ως και η παραμονή των κερδών εις τους ανωτέρω λογαριασμούς εις ουδέν τέλος χαρτοσήμου υπόκεινται».
«Πάσα εν γένει εγγραφή εις τα βιβλία περί καταθέσεως ή αναλήψεως χρημάτων υπό εταίρων ή μετόχων ή άλλων προσώπων προς ή από εμπορικάς εν γένει εταιρείας ή επιχειρήσεις, ήτις δεν ανάγεται εις σύμβασιν, πράξιν κλπ., υποβληθείσαν εις τα οικεία τέλη χαρτοσήμου ή απαλλαγείσαν νομίμως των τελών τούτων, υπόκειται εις αναλογικόν τέλος χαρτοσήμου 1%. Εις ην περίπτωσιν, εκ της εγγραφής ή εξ ετέρου εγγράφου, αποδεικνύεται ότι η κατάθεσις ή ανάληψις αφορά σύμβασιν, πράξιν κλπ. υποκειμένην εις μεγαλύτερον ή μικρότερον τέλος χαρτοσήμου, οφείλεται το διά την σύμβασιν, πράξιν κλπ. προβλεπόμενον τέλος»,

Εξαιρετικώς αι προς τον σκοπόν της ταμιακής διευκολύνσεως των ομορρύθμων και ετερορρύθμων εταιριών προσωριναί εις τρεχούμενον λογαριασμόν καταθέσεις των ομορρύθμων εταίρων, ως και αι αναλήψεις τούτων, απαλλάσσονται των τελών χαρτοσήμου, εφ όσον το εκάστοτε πιστωτικόν υπόλοιπον των καταθέσεων τούτων δεν υπερβαίνει εν συνόλω το ποσόν των δραχ. 25.000. Πιστωτικό υπόλοιπο του τρεχουμένου τούτου λογαριασμού υπερβαίνοντα το ποσόν τούτο υπόκεινται εξ ολοκλήρου εις το οικείον τέλος.

Επί δανείων κινουμένων ως τρεχουμένων δοσοληπτικών λογαριασμών το προσήκον τέλος χαρτοσήμου υπολογίζεται δι εκάστην διαχειριστικήν περίοδον επί του μεγαλυτέρου ύψους του χρεωστικού ή πιστωτικού αυτών υπολοίπου κατά περίπτωσιν. Το χρεωστικόν ή πιστωτικόν υπόλοιπον λογαριασμού τινος μεταφερόμενον εις την επομένην διαχειριστικήν περίοδον θεωρείται ως νέα κατάθεσις (δάνειον) διά την εξεύρεσιν του μεγαλυτέρου ύψους της περιόδου ταύτης».

Ακόμα ειδική περίπτωση δανείων αποτελούν τα δάνεια που κινούνται ως τρεχούμενοι δοσοληπτικοί λογαριασμοί. Το τέλος των δανείων της περίπτωσης αυτής, σύμφωνα με τη διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 5 του άρθρου 15 του κώδικα χαρτοσήμου, υπολογίζεται για κάθε διαχειριστική περίοδο επί του μεγαλυτέρου ύψους του χρεωστικού ή πιστωτικού αυτών υπολοίπου κατά περίπτωση. Το χρεωστικό ή πιστωτικό υπόλοιπο λογαριασμού τινός, μεταφερόμενο στην επόμενη διαχειριστική περίοδο, θεωρείται ως νέα κατάθεση (δάνειο) για την εξεύρεση του μεγαλυτέρου ύψους της περιόδου αυτής. Στην περίπτωση δηλαδή αυτή δεν χαρτοσημαίνεται κάθε κατάθεση ή ανάληψη, αλλά το μεγαλύτερο πιστωτικό ή χρεωστικό υπόλοιπο για κάθε διαχειριστική περίοδο και στην περίπτωση αυτή το τέλος οριζόμενο από την παρ. 1α του άρθρου 15 του Κ.Τ.Χ. σε συνδυασμό με την παρ. 1 του άρθρ. 14 του ίδιου νόμου προσδιορίζεται σε 2% πλέον 20% επί χαρτοσήμου υπέρ Ο.Γ.Α.

Επειδή τρεχούμενος (ή αλληλόχρεος) δοσοληπτικός λογαριασμός είναι η σύμβαση, με την οποία δύο πρόσωπα, επειδή προβλέπουν ότι έχουν μεταξύ τους σειρά συναλλαγών, συμφωνούν όπως, οι αμοιβαίες πιστώσεις και οφειλές, οι οποίες θα προκύψουν από τις συναλλαγές αυτές , μη ρυθμιστούν χωριστά, αλλά να μπουν σε ένα ενιαίο λογαριασμό, όπου θα χάσουν την ατομικότητά τους και θα αντικαθίστανται από τα κονδύλια πιστώσεων ή οφειλών, για να καταλήξουν κατά το κλείσιμο του λογαριασμού σε ένα μόνο απαιτητό υπόλοιπο. Οι λογαριασμοί αυτοί κινούνται δια χρεοπιστώσεων μεταξύ δύο προσώπων, τα οποία τελούν για κάθε καταχωριζόμενη στο λογαριασμό πράξη σε αντίστοιχη εναλλασσόμενη εκάστοτε θέση δανειστή και οφειλέτη (Σ.τ.Ε. 264/1975, 4112/1976, 2968/1979, Διοικ. Εφετ. Αθην. 2077/1985). … Αν ένας λογαριασμός δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως τρεχούμενος δοσοληπτικός και τούτο συμβαίνει στην περίπτωση που ο λογαριασμός συνεχώς πιστώνεται ή συνεχώς χρεώνεται, κατά πράξη θεωρείται αυτοτελής και θα υπαχθεί σε τέλος χαρτοσήμου 2% ή 3% βάσει των διατάξεων των άρθρων 15 παρ. 1α ή 13 παρ. 1α του κώδικα χαρτοσήμου, αν η πράξη χαρακτηρισθεί ως δανειακή ή σε τέλος χαρτοσήμου 1%, σύμφωνα με την διάταξη του τετάρτου εδαφίου της παρ. 5γ του άρθρου 15 του ίδιου Κώδικα, αν η πράξη χαρακτηρισθεί ως απλή κατάθεση. (εις Φορολογία Χαρτοσήμου , Παναγιώτη Θ. Ρέππα, εκδ. Σάκουλα 1991, σελ, 526,527, 596-598).

Επειδή με βάση τα πραγματικά περιστατικά και όπως αναφέρεται και στην οικεία έκθεση ελέγχου, οι καταθέσεις στους τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους ο προσφεύγων ήταν δικαιούχος με συνδικαιούχους στους περισσότερους λογαριασμούς την ………………………………..  ………………  του ………………………..  κόρη του και την ………………………………………………………  του………………..  ,σύζυγό του, αφορούσαν εξόφληση φορολογικών παραστατικών, εκδοθέντων από την εταιρεία ………………………………………………  στην οποία ο προσφεύγων διετέλεσε διαχειριστής της και μέλος αυτής με ποσοστό 20% Επίσης μέλη της ως άνω Ετερορρύθμου Εταιρείας ήταν και οι συνδικαιούχοι των λογαριασμών.

Επομένως τα χρηματικά ποσά που κατατίθεντο στους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους ο προσφεύγων ήταν συνδικαιούχος αποτελούσαν ακαθάριστα έσοδα της εν λόγω εταιρείας.

Επειδή η εταιρεία ……………………………..  , σύμφωνα με το μητρώο τηρούσε Β’ κατηγορίας βιβλία χωρίς την υποχρέωση τήρησης ιδιαίτερου λογαριασμού του ταμείου και των καταθέσεων όψεως ώστε να μπορεί να αποδειχτεί ανάληψη ή κατάθεση από λογαριασμό της εταιρείας.

Επειδή από τα ως άνω δεν αποδεικνύεται ανάληψη από λογαριασμό της εταιρείας αλλά ότι χρησιμοποιούταν οι κοινοί λογαριασμοί με συνδικαιούχους τον προσφεύγοντα και μέλη της εταιρείας για πραγματοποιηθείσες συναλλαγές της εταιρείας βάσει εκδοθέντων παραστατικών.

Επειδή η κατάθεση χρηματικών ποσών από πελάτες της εταιρείας στους εν λόγω λογαριασμούς δεν μπορεί να αποτελέσει απόληψη των ποσών αυτών από την εταιρεία και ως εκ τούτου δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της παρ. 5γ, 5δ του άρθρου 15 του Κ.Ν.Τ.Χ

Με βάσει τα παραπάνω αναφερόμενα και την ισχύουσα νομοθεσία γίνεται αποδεκτός ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος και οι προσβαλλόμενες πράξεις πρέπει να ακυρωθούν στερούμενες νομικής βάσης .