Με την Τουρκία να προσπαθεί πάση θυσία να διεκδικήσει «κεντρικό» ρόλο στην ευρωπαϊκή Άμυνα, φαίνεται πως τόσο από την πλευρά του ΝΑΤΟ όσο και από την πλευρά της Ευρώπης η γείτονος βρίσκεται όλο και πιο κοντά στον στόχο της.
Ήδη έχει κερδίσει «πόντους» τόσο από τον νέο Γερμανό Καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς όσο και από τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε αναφορικά με την απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter, τα οποία έχει συνδυάσει μάλιστα με την απόκτηση των πυραύλων αέρος – αέρος Meteor.
Σημειώνεται πως αναφορικά με την συμμετοχή τρίτων χωρών στην άμυνα της Ευρώπης και το ReArm Europe, ενδέχεται να χρειαστεί ειδική πλειοψηφία και όχι ομοφωνία.
Ωστόσο όλα μένει να φανούν προσεχώς, δηλαδή το πώς και σε τί ποσοστό μπορεί να συμμετάσχουν τρίτες χώρες στην άμυνα της Ευρώπης.
«Δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε την Ευρώπη εάν ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών
Το μήνυμα πάντως ελήφθη τόσο από την Άγκυρα όσο και από τον Ρούτε όταν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας -χωρίς να την κατονομάσει- δήλωσε κατά την άφιξη του στις Βρυξέλλες στο πλαίσιο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πως «πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικο, η Ελλάδα έχει επανειλημμένως τονίσει ότι είναι απαραίτητο σε αυτό το εγχείρημα να συμμετέχουν χώρες οι οποίες σέβονται και ασπάζονται το αξιακό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν νοείται να μετέχουν αδιάκριτα στο ευρωπαϊκό εγχείρημα χώρες που απειλούν άλλες χώρες, και μάλιστα μέλη της ΕΕ, που δεν αναγνωρίζουν άλλες χώρες, και μάλιστα μέλη της ΕΕ, που δεν ασπάζονται τους ίδιους κανόνες Δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε την Ευρώπη εάν ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών».
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η τουρκική αμυντική βιομηχανία -ενδεχομένως- μπορεί να συμμετέχει σε συμπαραγωγή όπλων μόνο κατά 35%, διότι το 65% των εξαρτημάτων θα πρέπει να κατασκευαστεί σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως υπάρχει και ένα ακόμη μικρό «παραθυράκι» που λέει πως ορισμένες τρίτες χώρες μπορούν να αναβαθμιστούν και να συμπεριληφθούν στην λίστα του 65%.
Για το σκοπό αυτό, πρέπει να έχουν υφιστάμενη εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας (SDP) με το μπλοκ, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την επίτευξη μιας δεύτερης διμερούς συμφωνίας που θα τους επιτρέψει την πρόσβαση στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Σε κάθε περίπτωση, δεν αποκλείεται η ΕΕ να απαιτήσει κάποιου είδους έλεγχο των εξοπλισμών που θα προέρχονται από το εξωτερικό με στόχο να διασφαλίζει ότι οι εγχώριες εταιρείες θα έχουν εξουσία σχεδιασμού πάνω σε αυτά.
Όπως αναφέρει το euronews, αυτό γίνεται για να διασφαλιστεί ότι οι τρίτες χώρες δεν μπορούν να εμποδίσουν τη χρήση, μέσω ενός λεγόμενου kill switch για παράδειγμα, ή την επανεξαγωγή ολόκληρου του οπλικού συστήματος.
Που το «ρίχνει» η Τουρκία, σύμφωνα με αναλυτές
Από την άλλη πλευρά, Τούρκοι αναλυτές έρχονται να ερμηνεύσουν την εν λόγω επιθυμία της Άγκυρας να εισχωρήσει στην ευρωπαική άμυανα εξαιτίας του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ, Τούρκοι αναλυτές αναφέρουν πως η Τουρκία αναδεικνύεται σε σημαντικό εταίρο καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει διπλή πρόκληση, της φθίνουσας αμερικανικής εμπλοκής στο ΝΑΤΟ και του διαρκούς φόβου για τη Ρωσία.
Μπορεί να καλύψει κενά
«Η Άγκυρα είναι σε θέση που μπορεί να συμβάλει στην κάλυψη των στρατηγικών και βιομηχανικών κενών που αντιμετωπίζει σήμερα ο αμυντικός σχεδιασμός της Ευρώπης, δήλωσε ανώτερος στρατηγικός αναλυτής σε συνέντευξή του στο Πρακτορείο Anadolu (AA) την Τρίτη.
Επιπλέον έκανε λόγο για αλλαγές στην αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης,« οι οποίες οφείλονται εν μέρει στο στιλ ηγεσίας του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και στη φθίνουσα στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ, στην οποία βασίζονταν για δεκαετίες οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ».
«Η στρατιωτική ασφάλεια που προσέφεραν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ εξατμίζεται ραγδαία», δήλωσε, προσθέτοντας ότι « παρόλο που η Ευρώπη διαθέτει προηγμένες στρατιωτικές τεχνολογίες, η παραγωγική της ικανότητα είναι ανεπαρκής για να ανταποκριθεί στην ταχεία κλιμάκωση των απειλών».
«Εδώ είναι που η Τουρκία, με τον ισχυρό της στρατό και τη ραγδαία αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία της, μπορεί να καλύψει το κενό», σημείωσε, τονίζοντας ότι η δυνατότητα της Τουρκίας να αυξήσει την παραγωγή μπορεί να βοηθήσει την Ευρώπη να αντιμετωπίσει τις άμεσες ελλείψεις στην αμυντική εφοδιαστική αλυσίδα.
Στην κορυφή του «παγόβουνου» η Ιταλία
Η Άγκυρα όπως δήλωσε έχει «δυνατότητες συνεργασίας με ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της τεχνολογίας, συνδυάζοντας την επιστημονική τεχνογνωσία της Ευρώπης με τη δική της παραγωγική ικανότητα» αναφέροντας ως θετικό παράδειγμα τη συνεργασία του τουρκικού κατασκευαστή drones Baykar (εταιρείας της οικογένειας Ερντογάν) με την ιταλική εταιρεία άμυνας Leonardo, ως ένδειξη ενισχυόμενων αμυντικών εταιρικών σχέσεων.
Αποκάλυψε δε πως αναμένονται περισσότερες τέτοιες συνεργασίες.
Καταλήγοντας και κοιτώντας προς το… άμεσο ή και έμμεσο μέλλον, υπογράμμισε ότι «οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες θα μπορούσαν να επωφεληθούν από το σχέδιο της ΕΕ να επενδύσει 500 δισεκατομμύρια ευρώ (πάνω από 560 δισ. δολάρια) στην άμυνα, μέσω εξαγορών ή συνεργασιών με ευρωπαϊκές εταιρείες, επιτρέποντας στην Άγκυρα να συμμετάσχει σε σημαντικά προγράμματα προμηθειών του ΝΑΤΟ. Ο φυσικός εταίρος της Τουρκίας είναι η Ευρώπη», τονίζοντας τους ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς και τα κοινά συμφέροντα στην αντιμετώπιση των ανερχόμενων περιφερειακών και παγκόσμιων προκλήσεων.
