Λιγοστεύουν οι σπίθες

Είναι αυτή η πιο αδιάφορη εβδομάδα της σεζόν μέχρι τώρα; Δε νομίζω πως χωρά αμφιβολία. Και μερικές φορές, σε μπερδεύουν και τα ονόματα.

Βλέπεις στην αφίσα τον Μπιλ Μάρεϊ δίπλα στον Εντ Χάρις, λες δε μπορεί, κάτι δυνατό με περιμένει. «Όλο το σόι» λέγεται η ταινία, και είναι μια μαύρη κωμωδία, με μαφιόζους και οικογενειακές συγκεντρώσεις, τον Εντ Χάρις σε ρόλο σκληροτράχηλου αλλά και έντιμου πρώην εγκληματία που προσπαθεί να βάλει σε τάξη τα οικογενειακά του όταν δυο μαφιόζοι επισκέπτονται τον μακρινό τόπο κατοικίας του. Η τελευταία καλή ταινία που είδαμε πάνω σε αυτό το μοτίβο είναι μάλλον το «Τελευταίο συμβόλαιο θανάτου» του 1997 – και ναι, τόσο δύσκολος είναι αυτός ο συνδυασμός μαύρου χιούμορ και ελαφράς ευθυμίας που επιχειρεί να «πιάσει» το φιλμ που μένει σκηνοθετικά ξεκρέμαστο. Κρίμα, γιατί ο Μάρεϊ δείχνει να σπάει και λίγη πλάκα.

Χίλιες φορές προτιμότερο το «Saint-Exupery» με τον Λουϊ Γκαρέλ στο ρόλο του διάσημου συγγραφέα του «Μικρού Πρίγκηπα». Η ταινία όμως επικεντρώνεται σε μια αληθινή ιστορία που προηγείται της συγγραφής του βιβλίου καθώς τον βρίσκει στην Αργεντινή το 1930, τα χρόνια δηλαδή που εργαζόταν ως πιλότος της γαλλικής ταχυδρομικής υπηρεσίας. Μια αποστολή διάσωσης είναι αυτή που μας απασχολεί, όμως ανάμεσα στις ραφές ο Αργεντίνος Πάμπλο Αγουέρο ρίχνει ένα βλέμμα βαθιά μελαγχολικό, κι ας το ντύνει με λαμπερά χρώματα, που με τη σειρά τους προέρχονται και από το συγγραφικό έργο του ήρωα αλλά και από τη μεγάλη σχολή του Γαλλικού κόμικ των 70s. Οι ονειρικές αυτές εικόνες ενίοτε μοιάζουν με νεύματα από το μέλλον – και το μέλλον δεν μπορεί παρά να είναι δυστοπικό, αφού μονάχα το Παραμύθι είναι άχρονο, δηλαδή αιώνιο. Όλα αυτά, ο Αγουέρο τα αναπτύσσει αισθητικά – αλλά το focus το κάνει στον ήρωα του, που ρισκάρει τα πάντα για τη σωτηρία του καλύτερου του φίλου σε αυτή την αναζωογονητική – καθότι παλιομοδίτικη, δηλαδή μεταμοντέρνα στις μέρες μας – περιπέτεια των αιθέρων.

Η ελληνική παρουσία, διπλή και αυτή την εβδομάδα: Οι φίλοι των Κόρε-Ύδρο, κατά τη προσωπική μου γνώμη, ένα από τα σημαντικότερα σχήματα του ελληνικού αταξινόμητου ήχου (κρίμα να ξεμπερδέψουμε με ένα “pop”), θα απολαύσουν το «Εδώ μιλάνε για λατρεία», το ντοκιμαντέρ που καταγράφει τη σύντομη πορεία τους με ύφος νευρώδες αλλά και «ναΐφ», όπως και η μουσική τους. Το πιο ενδιαφέρον πείραμα έρχεται με τις «Μαλβίδες» του Ντάνιελ Μπόλντα, ένα υπαρξιακό θρίλερ με τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο στο ρόλο ενός δασκάλου μουσικής στο σχολείο ενός απόμακρου ορεινού χωριού που δείχνει να χάνει τα λογικά του. Έχει κάτι από την ανατριχίλα του Μπεν Γουίτλι (του «A field in England») αυτό το – γυρισμένο σε 16mm – ασπρόμαυρο σύμπαν και ό,τι χάνει σεναριακά, το υπερκαλύπτει ατμοσφαιρικά.

Πηγή