Ριζικό τον ανασχηματισμό, στον οποίο προχώρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν μπορείς να τον πεις. Δομικό σίγουρα όχι. Τι ήταν λοιπόν; Μάλλον ένας ανασχηματισμός…διαδοχής.
Με εξαίρεση το υπουργείο Μεταφορών – που ανανεώθηκε πλήρως – σε όλα τα άλλα καίρια πόστα είδαμε τους πλέον προβεβλημένους υπουργούς είτε να μένουν αμετακίνητοι είτε να αναβαθμίζονται, γεγονός που γεννά βεβαίως απορίες σχετικά με το τι μήνυμα ήταν τέλος πάντων αυτό που πήρε ο πρωθυπουργός. Ό,τι όλα βαίνουν καλώς πλην της διαχείρισης των σιδηροδρόμων;
Κάποιοι λίγοι έμειναν εκτός, κάποιοι επέστρεψαν και οι περισσότερες αλλαγές παίχτηκαν σε επίπεδο υφυπουργών, με στόχο να σταματήσει η εσωκομματική γκρίνια. Ήταν ένας ανασχηματισμός στον οποίο οι επικριτές της κυβέρνησης βλέπουν έντονες ομοιότητες με τον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης Σημίτη (και κατά συνέπεια την αρχή του τέλους) και στον οποίο οι γαλάζιοι βουλευτές βλέπουν ανακάτεμα της τράπουλας, κατά τρόπο που να μη διαταράξει τις εσωκομματικές ισορροπίες.
Το δαχτυλίδι
Όπως και να’ χει ένα είναι ξεκάθαρο: Ο Μητσοτάκης θέλησε να δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Κωστή Χατζηδάκη. Όταν η κούρσα ανοίξει, ο τελευταίος θα βρει βεβαίως απέναντί του τον υπουργό Άμυνας, Νίκο Δένδια, το δημοφιλέστερο – με διαφορά – κυβερνητικό στέλεχος. Ένας ευρωπαϊστής, εκπρόσωπος του φιλελεύθερου μπλοκ απέναντι σε έναν εκπρόσωπο της καραμανλικής δεξιάς λοιπόν. Οι δυο τους πάντως έχουν ένα αξιοσημείωτο κοινό στοιχείο: Είναι οι μόνοι από τους εν ενεργεία πολιτικούς της ΝΔ, που είχαν θέση υπουργού στις κυβερνήσεις και των τριών τελευταίων αρχηγών του κόμματος: Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά και Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δεν θα είναι όμως οι μόνοι που θα διεκδικήσουν την προεδρία της ΝΔ. Η αναβάθμιση του Κυριάκου Πιερρακάκη – δεύτερου δημοφιλέστερου στελέχους της κυβέρνησης μετά τον Δένδια – τον βάζει επίσης στη λίστα των μνηστήρων, στην οποία πιθανότατα θα δούμε και τον αμετακίνητο στο υπουργείο Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη.
Τα ποιοτικά ευρήματα και ο Δοξιάδης
Οι συνομιλητές του πρωθυπουργού λένε πως οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα έγιναν προσεχτικά και με το βλέμμα στραμμένο στα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Ας μας εξηγήσουν τότε την επιλογή του Αρίστου Δοξιάδη.
Μπορεί να ήταν ένας γνωστός οικονομολόγος, ένας τεχνοκράτης, ένας fund manager, αλλά ο ίδιος είχε επιλέξει τα τελευταία χρόνια για τον εαυτό του και τον ρόλο του… διαδικτυακού τρολ υπεράσπισης της γαλάζιας παράταξης. Στην ανακοίνωση της παραίτησής του επικαλείται τον «ανήθικο πόλεμο» για την υπόθεση της εταιρίας ΑΠΟΛΛΩΝ, για την οποία έχει αθωωθεί από ποινικό δικαστήριο το 2013. Δεν ήταν όμως αυτό το σκάνδαλο στην επιλογή του. Το σκανδαλώδες ήταν πως ο πρωθυπουργός επέλεξε να εντάξει στο κυβερνητικό σχήμα έναν άνθρωπο που έως πριν από λίγες ημέρες καθύβριζε διαδικτυακά όσους ασκούσαν κριτική για τα Τέμπη. Το κατάλαβε κατόπιν εορτής. Για αυτο και δεν άργησε καθόλου να κάνει δεκτή την παραίτησή του.
Το 16%
Αυτά λοιπόν για τα ποιοτικά δεδομένα που υποτίθεται ότι ελήφθησαν υπόψη. Αλλά υπάρχει και ένα αριθμητικό δεδομένο, που δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το δεύτερο «κόμμα».
Όχι, δεν αναφερόμαστε στην αντισυστημική (και μάλλον μονοθεματική) Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου που την είδαμε να εκτινάσσεται σε δύο δημοσκοπήσεις μπροστά από το ΠΑΣΟΚ (και που θα μπορούσε να ξεφουσκώσει το ίδιο γρήγορα).
Στην πραγματικότητα, αν δει κανείς τους αριθμούς, αντιλαμβάνεται πως στη δεύτερη θέση σταθερά, συναντάμε τους «αναποφάσιστους» ή αλλιώς την «αδιευκρίνιστη ψήφο». Κοντά στο 16%. Η μάχη για αυτό το 16% θα δοθεί και θα είναι σκληρή.
