ΔΠΘ 3911/2024 – Για την επιβολή παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό γεγονός της διανομής των κερδών στους εταίρους, ειδικά στην περίπτωση που δεν ακολούθησε εγκριτική της διανομής αυτής απόφαση της τακτικής γενικής συνέλευσης

Περίληψη

Από τις διατάξεις των άρθρων 14 παρ. 2, 10 παρ. 2, 22, 25 και 35 του ν. 3190/1955 “περί εταιρειών περιορισμένης ευθύνης” (ΦΕΚ Α’ 91) συνάγεται, αφενός, ότι ως τακτική γενική συνέλευση θεωρείται εκείνη που συνέρχεται υποχρεωτικά εντός της προβλεπόμενης στο άρθρο 10 προθεσμίας (έως τη δεκάτη ημερολογιακή ημέρα του ένατου μήνα μετά τη λήξη της εταιρικής χρήσης), με αρμοδιότητα τη λήψη απόφασης επί των θεμάτων, τα οποία, κατά τον νόμο, υποχρεωτικά υποβάλλονται σε αυτήν μετά από κάθε χρήση, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η έγκριση του ισολογισμού και η διάθεση των κερδών (άρθρα 14 παρ.2), και, αφετέρου, ότι η αξίωση των εταίρων για διανομή κερδών προϋποθέτει για τη γέννησή της σύννομη απόφαση της -μόνης αρμόδιας προς τούτο- τακτικής γενικής συνέλευσης, το δε διανεμητέο ποσό πρέπει να εμφανίζεται ως τέτοιο στις εγκριθείσες οικονομικές καταστάσεις (ΣτΕ 908/2023, (ΣτΕ 701/2022, (ΣτΕ 102/2022, πρβλ. ΑΠ 1141/2018, ΑΠ 1280/2012). 

Εκ τούτου συνάγεται, περαιτέρω, ότι το εισόδημα που προέρχεται από αποθεματικά (προγενέστερων χρήσεων), τα οποία διανέμονται με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιονδήποτε χρόνο, ως εισόδημα των εταίρων από μερίσματα, θεωρείται, για την επιβολή του φόρου εισοδήματος, ότι αποκτάται με την έγκριση από την τακτική γενική συνέλευση των ετήσιων οικονομικών καταστάσεων, στις οποίες περιλαμβάνεται η διανομή αποθεματικών, έστω και αν η διανομή είχε ενδεχομένως αποφασιστεί προηγουμένως σε άλλη (έκτακτη) γενική συνέλευση (ΣτΕ 908/2023). Σε κάθε, όμως, περίπτωση, ως κρίσιμο για την επιβολή του παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό γεγονός της διανομής των κερδών στους εταίρους, ενώ τυχόν μη έγκριση από την τακτική γενική συνέλευση των οικονομικών καταστάσεων δεν είναι δυνατόν να αντιταχθεί προς τη φορολογική αρχή.

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τμήμα ΙΓ’

Συνεδρίασε δημοσίως στο ακροατήριό του στις 19 Απριλίου 2024, με δικαστή τη Βασιλική Καψάλη, Πρωτοδίκη Δ.Δ., και γραμματέα την Ευθυμία Παναγιωτίδου, δικαστική υπάλληλο, για να δικάσει την προσφυγή με ημερομηνία κατάθεσης ……….2021 και αρ. καταχωρ.ΠΡ……/2021 (Ε.Α.Υ. : ………………………..),

των 1) ήδη, τελούσας υπό εκκαθάριση εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “… Ε.Π.Ε.”, η οποία εδρεύει στην … ……….. (οδός … αρ….) και εκπροσωπείται νομίμως από την εκκαθαρίστρια αυτής Γ.Κ., 2) ΑΚ του …, κατοίκου … (οδός … αρ….) και 3) Γ.Κ. του …, κατοίκου … …….. (οδός … αρ….), οι οποίοι παραστάθηκαν διά της πληρεξούσιας δικηγόρου …………,

κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από την ανεξάρτητη διοικητική αρχή χωρίς νομική προσωπικότητα με την επωνυμία «Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων» («Α.Α.Δ.Ε.») και έδρα στην Αθήνα, νομίμως εκπροσωπούμενης από το Διοικητή της και, εν προκειμένω, από τον Προϊστάμενο της Υποδιεύθυνσης Επανεξέτασης και Νομικής Υποστήριξης της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών και δεν παραστάθηκε.

Κατά τη συζήτηση, ο διάδικος που παραστάθηκε στο ακροατήριο ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα.

Σκέφθηκε κατά τον Νόμο.

Η κρίση του είναι η εξής :

1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης προσφυγής καταβλήθηκε το νόμιμο αναλογικό παράβολο ποσού 114,04 ευρώ (σχετ. οι από ……2021 και από …..2024 αποδείξεις συναλλαγής της …….. περί πληρωμής των με κωδικό ………………. και …………………. e-παραβόλων, αντίστοιχα).

2. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή ζητείται η ακύρωση της …/……….2021 απόφασης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.-Υποδιεύθυνση Επανεξέτασης και Νομικής Υποστήριξης Θεσσαλονίκης) της Α.Α.Δ.Ε., με την οποία απορρίφθηκε η με αρ.πρωτ…./……2020 ενδικοφανής προσφυγή των προσφευγουσών κατά της …/…….2020 οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. ………………., φορολογικής περιόδου 1.1.-31.12.2016. Με την τελευταία πράξη καταλογίσθηκε στην πρώτη προσφεύγουσα εταιρία διαφορά κυρίου φόρου ποσού 11.404,18 ευρώ, πλέον προστίμου άρθρου 59 Κ.Φ.Δ. ποσού 5.702,09 ευρώ.

3. Επειδή,νομίμως εχώρησε η συζήτηση της υπόθεσης παρά την απουσία του καθού η προσφυγή Ελληνικού Δημοσίου,το οποίο κλητεύθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως να παραστεί κατά την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 27ης.6.2023 [βλ. το από …….2023 αποδεικτικό επίδοσης του Επιμελητή Δικαστηρίων ………………. για τη δικάσιμο της 27ης.6.2023, κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε λόγω διενέργειας των εθνικών βουλευτικών εκλογών στις 25.6.2023, επαναπροσδιορίστηκε δε οίκοθεν, με πράξη της Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Δικαστηρίου, αρχικώς στη δικάσιμο της 24ης.1.2024 (άρθρο 128 παρ. 5 του Κ.Δ.Δ., όπως η παρ. αυτή προστέθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 361 του ν. 4700/2020, ΦΕΚ Α ́ 127) και, κατόπιν αναβολής λόγω αποχής δικηγόρων, στην παρούσα δικάσιμο].

4. Επειδή, ο ισχύων Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος (Κ.Φ.Ε.- ν.4172/2013, ΦΕΚ Α’ 167), που εφαρμόζεται, σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ. 1 αυτού, για εισοδήματα που αποκτώνται από 1.1.2014 και μετά, ορίζει, στο άρθρο 36, ότι : «1. Ο όρος «μερίσματα» σημαίνει το εισόδημα που προκύπτει από μετοχές, ιδρυτικούς τίτλους, ή άλλα δικαιώματα συμμετοχής σε κέρδη τα οποία δεν αποτελούν απαιτήσεις από οφειλές (χρέη), καθώς και το εισόδημα από άλλα εταιρικά δικαιώματα, στα οποία περιλαμβάνονται τα μερίδια, οι μερίδες συμπεριλαμβανομένων των προμερισμάτων και μαθηματικών αποθεματικών, οι συμμετοχές σε κέρδη προσωπικών επιχειρήσεων, οι διανομές των κερδών από κάθε είδους νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, καθώς και κάθε άλλο συναφές διανεμόμενο ποσό. 2. Εάν η διανομή των μερισμάτων υπόκειται σε παρακράτηση φόρου, όπως ορίζεται στο Μέρος Τέταρτο του Κ.Φ.Ε., ο παρακρατούμενος φόρος εξαντλεί τη φορολογική υποχρέωση μόνο για τα φυσικά πρόσωπα και για το συγκεκριμένο είδος εισοδήματος του φορολογούμενου με βάση τον Κ.Φ.Ε..», στο άρθρο 61, ότι : «Κάθε νομικό πρόσωπο … που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, … υποχρεούται σε παρακράτηση φόρου όπως ορίζεται στο άρθρο 64…», στο άρθρο 62, ότι : «1. Οι ακόλουθες πληρωμές υπόκειται σε παρακράτηση φόρου: α) μερίσματα, β) … », στο άρθρο 64, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο (έτος 2016), ότι : «1. Οι συντελεστές παρακράτησης φόρου είναι οι εξής: α) για μερίσματα δέκα τοις εκατό (10%), β) … 2. … 3. … 4. Σε περίπτωση που η παρακράτηση φόρου δεν εξαντλεί τη φορολογική υποχρέωση ο παρακρατηθείς φόρος πιστώνεται έναντι του φόρου εισοδήματος που πρέπει να βεβαιωθεί από επιχειρηματική δραστηριότητα ή του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, κατά περίπτωση. 5. … 6. … 7. Ο φόρος που παρακρατείται σύμφωνα με τις ανωτέρω παραγράφους αποδίδεται το αργότερο μέχρι το τέλος του δεύτερου μήνα από την ημερομηνία καταβολής της υποκείμενης σε παρακράτηση πληρωμής. …».

5. Επειδή, ο Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας (Κ.Φ.Δ. – ν. 4174/2013, ΦΕΚ Α΄ 170), οι διατάξεις του οποίου τέθηκαν σε ισχύ από 1.1.2014 και εφαρμόζονται, μεταξύ άλλων, για τον φόρο εισοδήματος (άρθρο 2 περ. α΄), ορίζει, στο άρθρο 18, ότι: «Ο υπόχρεος σε υποβολή φορολογικών δηλώσεων υποβάλλει τις φορολογικές δηλώσεις στη Φορολογική Διοίκηση κατά το χρόνο που προβλέπεται από την οικεία φορολογική νομοθεσία …» και στο άρθρο 59, ως αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 3 παρ.9 του ν. 4337/2015 (ΦΕΚ Α’ 129), ότι : «Για παραβάσεις σχετικές με παρακρατούμενους φόρους οι οποίες διαπιστώνονται κατόπιν ελέγχου, επιβάλλονται τα ακόλουθα πρόστιμα: 1. Σε περίπτωση μη υποβολής δήλωσης παρακρατούμενου φόρου από την οποία θα προέκυπτε υποχρέωση απόδοσης φόρου επιβάλλεται πρόστιμο ποσοστού πενήντα τοις εκατό (50%) επί του ποσού του φόρου που αναλογεί στη μη υποβληθείσα δήλωση. 2. Σε περίπτωση υποβολής ανακριβούς δήλωσης παρακρατούμενου φόρου επιβάλλεται πρόστιμο ποσοστού πενήντα τοις εκατό (50%) επί της διαφοράς του φόρου.».

6. Επειδή, περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 14 παρ. 2, 10 παρ. 2, 22, 25 και 35 του ν. 3190/1955 “περί εταιρειών περιορισμένης ευθύνης” (ΦΕΚ Α’ 91) συνάγεται, αφενός, ότι ως τακτική γενική συνέλευση θεωρείται εκείνη που συνέρχεται υποχρεωτικά εντός της προβλεπόμενης στο άρθρο 10 προθεσμίας (έως τη δεκάτη ημερολογιακή ημέρα του ένατου μήνα μετά τη λήξη της εταιρικής χρήσης), με αρμοδιότητα τη λήψη απόφασης επί των θεμάτων, τα οποία, κατά τον νόμο, υποχρεωτικά υποβάλλονται σε αυτήν μετά από κάθε χρήση, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η έγκριση του ισολογισμού και η διάθεση των κερδών (άρθρα 14 παρ.2), και, αφετέρου, ότι η αξίωση των εταίρων για διανομή κερδών προϋποθέτει για τη γέννησή της σύννομη απόφαση της -μόνης αρμόδιας προς τούτο- τακτικής γενικής συνέλευσης, το δε διανεμητέο ποσό πρέπει να εμφανίζεται ως τέτοιο στις εγκριθείσες οικονομικές καταστάσεις (ΣτΕ 908/2023, (ΣτΕ 701/2022, (ΣτΕ 102/2022, πρβλ. ΑΠ 1141/2018, ΑΠ 1280/2012). Εκ τούτου συνάγεται, περαιτέρω, ότι το εισόδημα που προέρχεται από αποθεματικά (προγενέστερων χρήσεων), τα οποία διανέμονται με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιονδήποτε χρόνο, ως εισόδημα των εταίρων από μερίσματα, θεωρείται, για την επιβολή του φόρου εισοδήματος, ότι αποκτάται με την έγκριση από την τακτική γενική συνέλευση των ετήσιων οικονομικών καταστάσεων, στις οποίες περιλαμβάνεται η διανομή αποθεματικών, έστω και αν η διανομή είχε ενδεχομένως αποφασιστεί προηγουμένως σε άλλη (έκτακτη) γενική συνέλευση (ΣτΕ 908/2023). Σε κάθε, όμως, περίπτωση, ως κρίσιμο για την επιβολή του παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό γεγονός της διανομής των κερδών στους εταίρους (πρβλ. ΣτΕ 1809/2022 σκ.8), ενώ τυχόν μη έγκριση από την τακτική γενική συνέλευση των οικονομικών καταστάσεων δεν είναι δυνατόν να αντιταχθεί προς τη φορολογική αρχή (πρβλ. ΣτΕ 2938/2004 σκ.4).

7. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η με ημερομηνία θεώρησης ………2020 έκθεση μερικού φορολογικού ελέγχου παρακρατούμενου φόρου εισοδημάτων από μερίσματα του άρθρου 64 του Κ.Φ.Ε. των αρμοδίων υπαλλήλων της Δ.Ο.Υ. …………….. Δ.Π. (τμηματάρχη) και Ε.Σ. (ελεγκτή), προκύπτουν τα εξής : Η, ήδη, τελούσα υπό εκκαθάριση πρώτη προσφεύγουσα εταιρία περιορισμένης ευθύνης είχε ως αντικείμενο εργασιών την παροχή υπηρεσιών φύλαξης και έδρα στους … …………….. (οδός … αρ….), συστήθηκε δε στις …….2004 και διέκοψε τη λειτουργία της στις ……..2017. Ως διαχειρίστριες αυτής διετέλεσαν οι δεύτερη και τρίτη προσφεύγουσες, ενώ μετά τη λύση της, ως εκκαθαρίστρια ορίσθηκε η τρίτη. Στις ……..2019 η πρώτη προσφεύγουσα εταιρία υπέβαλε εκπροθέσμως, ενώπιον της Δ.Ο.Υ. ……………., δήλωση απόδοσης παρακρατούμενου φόρου εισοδημάτων από μερίσματα με βάση το άρθρο 64 του Κ.Φ.Ε., με την οποία δήλωσε ως εισόδημα από διανομή κερδών χρήσης 2016 (μήνας παρακράτησης ο Δεκέμβριος του 2016) το ποσό των 427.035,12 ευρώ με αναλογούντα φόρο ποσό 64.055,27 ευρώ. Εν συνεχεία, εκδόθηκε η …/…….2020 εντολή της Προϊσταμένης της ανωτέρω Δ.Ο.Υ. για τη διενέργεια μερικού ελέγχου παρακρατούμενου φόρου εισοδημάτων από μερίσματα για τη φορολογική περίοδο από 1.1.2016 έως 14.3.2017. Κατά τον έλεγχο αυτό διαπιστώθηκε ότι η εν λόγω εταιρία δεν απέδωσε τον φόρο μερισμάτων παρελθουσών χρήσεων, όπως προέκυψε από τις λογιστικές εγγραφές των διπλογραφικών βιβλίων και από τις δηλώσεις παρακρατούμενων φόρων που είχε υποβάλει. Ειδικότερα, από την καρτέλα του λογαριασμού … “υπόλοιπο κερδών εις νέον” και την ημερολογιακή εγγραφή με αύξοντα αριθμό λογιστικού άρθρου …/2016, που βρέθηκε καταχωρισμένη στα βιβλία της εταιρίας στις 31.12.2016, διαπιστώθηκε η μεταφορά κερδών παλαιότερων ετών (2011, 2012, 2013, 2014 και 2015), συνολικής αξίας 389.785,92 ευρώ, ενώ το πιστωτικό υπόλοιπο του ίδιου ως άνω λογαριασμού εκ μεταφοράς ανερχόταν στο ποσό των 114.183,12 ευρώ. Επιπροσθέτως, διαπιστώθηκε ότι σύμφωνα με την ημερολογιακή εγγραφή με αύξοντα αριθμό …/………2016 διανεμήθηκε το υπόλοιπο του λογαριασμού …, ανερχόμενο στο συνολικό ποσό των 503.969,04 ευρώ, στις δύο εταίρους (δεύτερη και τρίτη προσφεύγουσες) και πιστώθηκαν οι λογαριασμοί αυτών, υπ’ αρ. … και …, με το ποσό των 251.984,52 ευρώ έκαστος, καθώς και με το ποσό των 18.624,60 ευρώ έκαστος, το οποίο αφορούσε σε καθαρά κέρδη του φορολογικού έτους 2016. Ως εκ τούτου, το πιστωτικό υπόλοιπο ανήλθε στο ποσό των 270.609,12 ευρώ για καθεμία εκ των εταίρων, το οποίο, σύμφωνα με εγγραφή του γενικού ημερολογίου, διανεμήθηκε στις 31.12.2016 και εκταμιεύθηκε στις 16.2.2017. Ο έλεγχος, αφού έλαβε υπόψη τα ανωτέρω, συμπέρανε ότι η προσφεύγουσα εταιρία, με την προμνησθείσα από ………2019 δήλωσή της, παρέλειψε να δηλώσει το πιστωτικό υπόλοιπο ποσού 114.183,12 ευρώ (εκ μεταφοράς) του λογαριασμού …, ενώ από εγγραφή του γενικού ημερολογίου προέκυψε η διανομή του στις 31.12.2016 και, κατά συνέπεια, δεν απέδωσε τον αναλογούντα παρακρατούμενο φόρο μερισμάτων. Κατόπιν τούτων, κοινοποιήθηκε στην ανωτέρω εταιρία σημείωμα διαπιστώσεων με συνημμένο τον προσωρινό διορθωτικό προσδιορισμό παρακρατούμενου φόρου, χορηγώντας της παράλληλα προθεσμίας για παροχή εξηγήσεων. Ανταποκρινόμενη, η προσφεύγουσα εταιρία υπέβαλε το από ……..2020 υπόμνημα με συνημμένα αποσπάσματα του γενικού ημερολογίου και του ημερολογίου εγγραφών ισολογισμού της 31ης.12.2016, τα πρακτικά υπ’αρ.19 και 20 της έκτακτης γενικής συνέλευσης των εταίρων της 31ης.12.2016 και αντίγραφο του Γενικού Μητρώου της 27ης.1.2017. Με το υπ’ αρ.19 πρακτικό της έκτακτης γενικής συνέλευσης αποφασίσθηκε η βίαιη διακοπή των εργασιών, η πληρωμή-εξόφληση των προμηθευτών και η διανομή των κερδών, ενώ με το πρακτικό υπ’ αρ.20 αποφασίσθηκε η λύση, η εκκαθάριση, η έγκριση του ισολογισμού εκκαθάρισης και ο ορισμός εκκαθαριστή. Κατατέθηκαν δε ενώπιον του ελέγχου και υπεύθυνες δηλώσεις των μελών της εταιρίας, με τις οποίες βεβαιώνεται ότι δεν υπάρχουν άλλα πρακτικά έκτακτης ή τακτικής γενικής συνέλευσης της εταιρίας πέραν του 21ου. Εκτιμώντας όλα τα ανωτέρω, ο έλεγχος αποδέχθηκε ως εφαρμοστέο συντελεστή παρακρατούμενου φόρου μερισμάτων το ποσοστό 10%, έναντι του αρχικώς εφαρμοσθέντος 15%, ενώ, κατά τα λοιπά, απέρριψε τους ισχυρισμούς της εταιρίας. Ακολούθως, εκδόθηκε από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. ……………. η …/………2020 οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα, με την οποία καταλογίσθηκε στην προσφεύγουσα εταιρία διαφορά κύριου φόρου ποσού 11.404,18 ευρώ, πλέον προστίμου του άρθρου 59 του Κ.Φ.Δ. ποσού 5.702,09 ευρώ. Κατά της πράξης αυτής οι προσφεύγουσες άσκησαν την με αρ.πρωτ…./……..2020 ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της Δ.Ε.Δ. της Α.Α.Δ.Ε., προβάλλοντας ότι 1) τα επίμαχα ποσά αποτελούσαν επισφαλείς απαιτήσεις της εταιρίας έναντι πελατών της και από σφάλμα του λογιστή περιελήφθησαν στα καθαρά κέρδη, κατά δε των πελατών αυτών άσκησε αγωγές ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων, 2) η φορολογική αρχή μη νομίμως βασίσθηκε σε πρακτικό της έκτακτης γενικής συνέλευσης, ενώ για τη διανομή κερδών αποκλειστικά αρμόδια ήταν η τακτική γενική συνέλευση και, για το λόγο αυτό, τα επίμαχα ποσά ουδέποτε εισπράχθησαν από τους εταίρους και 3) η ως άνω καταλογιστική πράξη και η έκθεση ελέγχου είναι πλημμελώς αιτιολογημένη. Η ενδικοφανής αυτή προσφυγή απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη …/……..2021 απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ε.Δ. της Α.Α.Δ.Ε..

8. Επειδή, ήδη, με την κρινόμενη προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το παραδεκτώς κατατεθέν υπόμνημα,οι προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της ανωτέρω απόφασης, επαναλαμβάνοντας όσα προέβαλαν με την ενδικοφανή προσφυγή. Ειδικότερα, προβάλλουν ότι μη νομίμως η φορολογική αρχή δεν έλαβε υπόψη ότι για να αποφασισθεί η διανομή των κερδών έπρεπε να συνέλθει τακτική γενική συνέλευση, ως το αποκλειστικά αρμόδιο όργανο προς τούτο, καθώς και ότι τα επίμαχα ποσά κερδών ουδέποτε παρελήφθησαν από τους εταίρους. Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι μη νομίμως οι λογιστές της εταιρίας συμπεριέλαβαν τα ποσά αυτά στα βιβλία της εταιρίας, χωρίς αυτά να έχουν εισπραχθεί, η δε φορολογική αρχή εσφαλμένα δεν έλαβε υπόψη του υπ΄αρ.21 πρακτικό της έκτακτης γενικής συνέλευσης της εταιρίας, με την οποία αποφασίσθηκε η διανομή του εναπομείναντος κεφαλαίου, ενώ η ίδια δεν διέθετε κέρδη. Για το λόγο δε αυτό, υποστηρίζουν ότι μη νομίμως καταλογίσθηκε στην πρώτη προσφεύγουσα ο ένδικος φόρος, ενώ μη νομίμως της επιβλήθηκε και το αναλογούν πρόστιμο του Κ.Φ.Δ. Προς απόδειξη των ισχυρισμών αυτών, προσκομίζει α) αντίγραφα της ……… κινήσεων λογαριασμών της τρίτης προσφεύγουσας καθώς και της εταιρίας για το χρονικό διάστημα από 1.1.2016 έως 31.12.2016 και β) τις με αρ.πρωτ…./…..2017 και …/……….2017 ανακοινώσεις των καταχωρίσεων στο Γ.Ε.ΜΗ. των ισολογισμών έναρξης και περάτωσης της εκκαθάρισης. Σε αντίκρουση δε των εν λόγω ισχυρισμών, το καθού Ελληνικό Δημόσιο, με την με αρ.πρωτ.Δ.Ε.Δ. ΥΠ.ΕΠ.Ν.Υ. ……. ΕΞ 2023 ΕΜΠ/……2023 έκθεση απόψεων, προβάλλει ότι είναι επιτρεπτή η διανομή έκτακτων αποθεματικών προηγούμενων χρήσεων με απόφαση έκτακτης γενικής συνέλευσης, καθόσον με την τελευταία δεν επιχειρείται ανεπίτρεπτη τροποποίηση απόφασης τακτικής γενικής συνέλευσης, με την οποία είχε αποφασισθεί διανομή κερδών, αλλά ορίζεται ο τρόπος περαιτέρω διάθεσης ήδη σχηματισθέντων αποθεματικών και μη διανεμηθέντων κερδών προηγούμενων χρήσεων. Επικαλείται δε σχετικώς την ΠΟΛ.1223/2015.

9. Επειδή, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην έκτη σκέψη της παρούσας, η αξίωση των εταίρων για διανομή κερδών εταιρίας περιορισμένης ευθύνης, προϋποθέτει για τη γέννησή της σύννομη απόφαση της -μόνης αρμόδιας προς τούτο- τακτικής γενικής συνέλευσης, το δε διανεμητέο ποσό πρέπει να εμφανίζεται ως τέτοιο στις εγκριθείσες οικονομικές καταστάσεις. Ωστόσο, προς αποφυγή και αποτροπή της φοροδιαφυγής, για την επιβολή του παρακρατούμενου φόρου στα εισοδήματα από μερίσματα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό γεγονός της διανομής των κερδών στους εταίρους (πρβλ. ΣτΕ 1809/2022 σκ.8), ειδικά στην περίπτωση που δεν ακολούθησε εγκριτική της διανομής αυτής απόφαση της τακτικής γενικής συνέλευσης. Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, με το υπ’ αρ.19/…….2016 πρακτικό της έκτακτης γενικής συνέλευσης της πρώτης προσφεύγουσας εταιρίας αποφασίσθηκε, αφενός μεν η βίαιη διακοπή της λειτουργίας της, αφετέρου, η πληρωμή των προμηθευτών και η διανομή κερδών στους εταίρους. Όπως δε βεβαιώθηκε ενώπιον του ελέγχου από τα μέλη της προσφεύγουσας εταιρίας, ουδεμία άλλη απόφαση τακτικής ή έκτακτης γενικής συνέλευσης εχώρησε σχετικά με το ζήτημα της διανομής κερδών, το γεγονός δε αυτό δεν αμφισβητείται από τις προσφεύγουσες, οι οποίες επικαλούνται μεν το υπ΄αρ.21 πρακτικό της έκτακτης γενικής συνέλευσης, πλην όμως δεν το προσκόμισαν ενώπιον του ελέγχου, αλλά ούτε και ενώπιον του Δικαστηρίου. Ενόψει τούτων, και δεδομένου ότι η ίδια η προσφεύγουσα εταιρία προέβη, οικειοθελώς και σε ανύποπτο χρόνο, σε υποβολή της από ……..2019 δήλωσης παρακρατούμενου φόρου εισοδημάτων από μερίσματα, με την οποία δήλωσε – εκπροθέσμως- ως εισόδημα από διανομή κερδών για τη χρήση 2016 το ποσό των 427.035,12 ευρώ, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νομίμως δεν συμπεριέλαβε στο συνολικό εισόδημα για τον υπολογισμό του ένδικου φόρου και το ποσό των 114.183,12 ευρώ, που αναγραφόταν στα λογιστικά βιβλία και, συγκεκριμένα, στον λογαριασμό …. Και τούτο διότι, όπως γίνεται δεκτό με την ως άνω έκθεση ελέγχου, το ποσό αυτό φέρεται να έχει διανεμηθεί, σύμφωνα με τις εγγραφές του γενικού ημερολογίου (ημερολογιακές εγγραφές α.α. …-…/2016) και, περαιτέρω, συμπεριλαμβάνεται στο συνολικό ποσό που πιστώθηκε σε καθέναν από τους … και … λογαριασμούς (ποσό 270.609,12 ευρώ, στον καθέναν) των δεύτερης και τρίτης προσφευγουσών (εταίρων). Άλλωστε, με το δικόγραφο της κρινόμενης προσφυγής δεν προβάλλονται ειδικότεροι ισχυρισμοί σχετικά με την παράλειψη δήλωσης του επιμέρους αυτού ποσού, ενώ ο ισχυρισμός των προσφευγουσών ότι ουδέποτε εισέπραξαν τα επίμαχα ποσά, στο σύνολό τους, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ούτε, εξάλλου, οι προσφεύγουσες προβάλλουν, ότι υπέβαλαν ανακλητική ή τροποποιητική δήλωση της ανωτέρω από ……2019 δήλωσης παρακρατούμενου φόρου εισοδημάτων από μερίσματα, αποδεχόμενες, με τον τρόπο αυτό, τις έννομες συνέπειες αυτής. Μόνα δε τα αντίγραφα των κινήσεων λογαριασμών της τράπεζας ….. δεν αρκούν προς απόδειξη των ανωτέρω ισχυρισμών.

10. Επειδή, περαιτέρω, με την κρινόμενη προσφυγή επαναφέρεται ο ισχυρισμός της ενδικοφανούς προσφυγής περί πλημμελούς αιτιολογίας τόσο της προσβαλλόμενης απόφασης, όσο και της ένδικης έκθεσης ελέγχου, καθόσον δεν ελήφθησαν υπόψη όσα προβλήθηκαν ενώπιον του ελέγχου σχετικά με την εσφαλμένη καταχώριση των ένδικων ποσών από το λογιστή στα λογιστικά βιβλία της επιχείρησης της πρώτης προσφεύγουσας. Συγκεκριμένα, προβάλλουν ότι τα ποσά αυτά αφορούν σε επισφαλείς απαιτήσεις της εταιρίας, για τις οποίες ασκήθηκαν αγωγές ενώπιον των αρμόδιων πολιτικών δικαστηρίων, ορισμένες εκ των οποίων απορρίφθηκαν ως απαράδεκτες λόγω μη καταβολής δικαστικού ενσήμου, ενώ η συζήτηση των υπολοίπων ματαιώθηκε. Προσκομίζει δε αντίγραφα των εν λόγω δικογράφων αγωγών. Ο λόγος, όμως, αυτός της προσφυγής είναι, κατά το πρώτο σκέλος του, απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, καθόσον, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 79 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, τα διοικητικά δικαστήρια, ως δικαστήρια ουσίας δεν δύνανται να ακυρώσουν διοικητική πράξη για λόγους αναγόμενους στη νομιμότητα ή την επάρκεια της αιτιολογίας της, αλλά οφείλουν να ερευνήσουν τα ίδια αν συντρέχουν οι απαιτούμενες από το νόμο προϋποθέσεις για την έκδοσή της και να δεχθούν ή να απορρίψουν εν όλω ή εν μέρει, τελικά, κατά τη δική τους ουσιαστική κρίση την προσφυγή (πρβλ. ΣτΕ 4655/2013, 4251/2003, 2170/2003, 1496/1998). Κατά το δεύτερο δε σκέλος του, ο ανωτέρω λόγος τυγχάνει απορριπτέος, προεχόντως, ως αναπόδεικτος, καθόσον από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει συσχέτιση μεταξύ των επίμαχων ποσών εισοδήματος της πρώτης προσφεύγουσας εταιρίας με τις προβαλλόμενες με το δικόγραφο της προσφυγής επισφαλείς απαιτήσεις, ενώ μόνο τα αντίγραφα των δικογράφων των αγωγών που ασκήθηκαν ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων δεν αρκούν προς τούτο.

11. Επειδή, κατ’ ακολουθία, η κρινόμενη πρέπει να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, κατ’ άρθρο 277 παρ.9 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Τέλος, κατ ́ εκτίμηση των περιστάσεων, δεν συντρέχει περίπτωση καταλογισμού δικαστικών εξόδων στον προσφεύγοντα, κατ’ άρθρο 275 παρ. 1 εδ. ε ́ του ως άνω Κώδικα,διότι το καθού η προσφυγή Ελληνικό Δημόσιο δεν υπεβλήθη σε δικαστικά έξοδα, δεδομένου ότι δεν παραστάθηκε κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ούτε κατέθεσε υπόμνημα.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την προσφυγή.

Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου στο Ελληνικό Δημόσιο.

Απαλλάσσει τον προσφεύγοντα από τα δικαστικά έξοδα του καθού.

Η απόφαση δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στη Θεσσαλονίκη στις 21 Αυγούστου 2024.    

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Πηγή